Jugoslovensko Dramsko Pozorište-velika scena

Dejan Dukovski - "Bure baruta" u režiji Slobodana Unkovskog
Scenograf : Miodrag Tabački
Kostimograf : Angelina Atlagić
Kompozitor : Vlatko Stefanovski
Igraju : Vojislav Brajović, Slobodan Ninković, Branko Cvejić, Dragan Jovanović, Dragan Mićanović, Tamara Vučković, Nebojša Glogovac, Josif Tatić, Milica Mihajlović, Sergej Trifunović, Vojin Četković, Dragan Nikolić, Goran Ćutljik, Nebojša Ljubišić, Mirjana Karanović i drugi...
Premijera održana 18. marta 1995. godine.

Ovo je prvi makedonski komad koji se izvodi na velikoj sceni JDP-a . On govori o tragičnom stanju naroda u našoj zemlji, ali bi se mesto dešavanja moglo odabrati bilo gde na Balkanu. Sastoji se iz 11 dramskih sekvenci, koje nalikuju na storije iz Tarantinovih -Petparačkih Priča. Svaka sekvenca je jedna kratka priča, događaj koji se uvek završava tragično; iznevereno prijateljstvo, ljubav, osećaj nemoći i skučenosti. Bekstvom u Ameriku traži se spas, ali nam se tamo privđ?aju neočekivani nostalgični prizori ( "otpisani u akciji" ).

Poznati skopski reditelj Unkovski je ovom predstavom pokušao da istraži uzroke ovakvog stanja duha na ovim prostorima.

Ovo je jedna od retkih predstava u našem pozorišnom životu, koja nas totalno okupira emocijama i energijom, odnosi nas iz naše realnosti u, opet, našu realnost. Glumci i dešavanja se na pozornici smenjuju velikom brzinom, tako da se na ovakav način sumiranja odnosa posle (ili pre) katastrofe, istina o nama mnogo lakše sagledava.
Svojom ulogom na sceni se, ipak najviše ističe Voja Brajović u ulozi Dimitrija, polu-invalida sa štakama, inače bivšeg policajca.
Predstava je prikazana na 29. Bitefu, otvorila je drugi Bonski Bijenale. Gostovala je u Makedoniji, i Italiji na jesenjem festivalu u Rimu.

Atelje 212 - velika scena

Goran Marković - " Turneja " - u režiji Milana Karadžića
Scenograf : Geroslav Zarić
Kostimograf : Bojana Nikitović
Kompozitor : Ivana Stefanović
Igraju : Aljoša Vučković, Mladen Andrejević, Sergej Trifunović, Dara Džokić, Branimir Brstina, Jasmina Ivanišević, Radoslav Milenković, Milutin Karadžić, Branimir Popović i drugi...
Premijera je održana 25.oktobra 1996. godine

Dramski prvenac filmskog reditelja Gorana Markovića je trebalo da bude drama o glumcima : " najkrhkijim i najranjivijim od svih ljudi koji hodaju ovom planetom".

Krenuvši na turneju po Republici Srpskoj pokušali su da nam približe glumačke karaktere, odnose, ciljeve, strahove i strepnje. Na žalost njihov pokušaj samootkrivanja i razgolićenja "fame o glumcu", zaslepljen je ratnim prizorima, tj likovima običnih smrtnika, koji deluju i iskrenije i upečatljivije; od seoske učiteljice koja čezne za gradom, vojnog hirurga koji je podlegao prizorima rata, do vojnih starešina i ratnih profitera.

Beogradski glumci koji su krenuli na turneju tezge radi, shvatili su da je rat stvarno tu, blizu njih, pokušali su da glume nadomak fronta, i onda su se pometeni vratili sa puta. Među njima najjači utisak ostavlja lik Stanislava, glumca bez angažmana, kojeg sjajno tumači Branimir Brstina.
I tako su se stvari obrnule drama o glumcima je ipak više izašla kao priča o ratu, i to vrlo slikovita.

Zvezdara Teatar

Borislav Mihajlović-Mihiz - " Banović Strahinja " - u produkciji Budva-Grad teatar
Adaptacija i režija : Nikita Milivojević
Scenograf : Vladislav T. Lalicki
Kostimograf : Bojana Nikitović
Kompozitor : Zoran Erić
Koreograf : Sonja Vukićević
Igraju : Svetozar Cvetković, Ljiljana Krstić, Varja Djukić, Milo Miranović, Branimir Popović, Miodrag Krivokapić, Mladen Nelević, Slaviša Djurović
Beogradska premijera održana je 5. oktobra 1996. godine na 30. BITEF-u, van konkurencije za nagrade.

Možda su u našim rukama junačke pesme i legende trebale da podstaknu veru u sopstveni narod, njegove viteške i moralne vrline. Međutim reditelj se, kao i pisac ovog komada, bavi razgolićenjem mita iz Kosovskog ciklusa, jer je kako kaže "taj mit je suština duhovnosti ovog prostora, on obezbeđuje trajanje i kroz njega možemo da bar naslutimo neko naše buduće vreme".

Junak mita o Banović Strahinji je smešten u sadašnjost ili blisku budućnost, okolnosti u kojima su se našli Strahinja i Jugovići deluju savremeno, svakidašnje. Gledajući takvo prizemljenje mitskih junaka naše istorije, zapitaćete se ko su i kakvi su bili ljudi pretvoreni u legende? Da li je "suština duhovnosti ovog prostora vekovima neizbrisiva? I kao takva, da li nam ona kroji sudbunu?

Neverna ljuba Strahinjića Bana, na čijem je porodičnom suđenju publika svedok, brani se upornim dvosmislenim ćutanjem, iako joj zbog izdajstva preti kazna njene porodice. Svetozar Cvetković, glumi prevarenog i povređenog muža, koji je ipak spreman da oprosti svojoj ženi. Nasuprot njemu, čovek iz suprotnog tabora Vlah Alija ( Branimir Popović ) je prikazan kao horor-komični antiheroj sa crnim orlom na ramenu. Začuđujuće je koliko ova predstava deluje snažno i istinito, baš u trenutcima ćutnje koja u ovom slučaju igra višestruku ulogu.
Predstava je stekla epitet - predstava godine ( '96 ) u Jugoslaviji. Gostovala je u Beču.

Recenzije napisala Ivana Nikolin